1. Zacznij od siebie. To jaką jesteś osobą, jakie masz przekonania i sposoby radzenia sobie ze stresem przekazujesz swojemu dziecku

2. Wspieraj właściwą socjalizację. Przekazywanie systemu wartości, norm i zachowań. Koledzy i koleżanki są buforem wobec samotności, przygnębienia i stresu. Dziecko uczy się dawania i korzystania ze wsparcia, przyjaźni, radzenia sobie ze stresem.

3. Wysłuchaj, co czuje i czego potrzebuje. Pomóż ponazywać uczucia.

4. Naucz reagowania na niepowodzenia i porażki. Dawaj możliwości poprawiania i szukania rozwiązania. To chroni przed wyuczoną bezradnością i zwiększa zdolności adaptacyjne dziecka.

5. Stawiaj realistyczne wymagania – takie, z którymi dziecko ma możliwość sobie poradzić i odnieść sukces.

6. Oceniaj zachowania, a nie osobę. Zła ocena nie oznacza, że jest głupie. Ocenę można poprawić, zmienić na bardziej satysfakcjonującą, znacznie trudniej zmienić dziecku myślenie o sobie i swoich umiejętnościach.

7. Chwal i doceniaj. Opisuj zachowania dziecka, chwal za konkretne zachowania. Opisuj sytuację, udzielaj informacji, daj wybór – uczy to samodyscypliny i szukania rozwiązań.

8. Zamiast wytykać, co nie zostało zrobione, czego nie umie lub źle robi opisuj co zostało zrobione, a co należy jeszcze poprawić. Chwal za to, co potrafi dobrze zrobić, doceń starania i intencje, żeby dziecko mogło sobie poradzić musi wiedzieć, z czym ma problem i wierzyć, że potrafi go rozwiązać.

9. Dbaj o higieniczny tryb życia - wypoczynek i naukę twojego dziecka, o świeże powietrze, ruch, spacery, racjonalne odżywanie i właściwą ilość snu.

10. Zatroszcz się przede wszystkim o siebie. Tylko wypoczęci i dobrze radzący sobie z własnym stresem rodzice mogą być przewodnikami po trudnym świecie napięć i wyzwań.

Bożena Groszek